پیوند سلول‌های اپی‌تلیالی کشت داده شده لیمبوس و مخاط دهانی

     سلول‌های بنیادینی که در لیمبوس یافت می‌شوند منبع نهایی برای تجدید سلول‌های اپی‌تلیوم قرنیه در موارد طبیعی و آسیب دیده می‌باشند. وقتی سلول‌های بنیادین لیمبوس دچار کمبود یا اختلال عملکرد باشند، نقص سلول‌های بنیادی (LSCD) رخ می‌دهد. درمان جراحی آن بسته به طرف درگیر و شدت درگیری لیمبوس قرنیه می‌باشد. درمان‌های رایج پیوند سلول‌های بنیادین اتوگرافت ملتحمه لیمبوس (CLAU)، الوگرافت ملتحمه لیمبوس (CLET) و پیوند سلول‌های اپی‌تلیومی مخاط دهانی کشت شده (COMET) بر روی حاملی نظیر غشا جنینی از جایگزین‌های رایج جراحی می‌باشند. این شیوه‌های جدید جراحی در پایدار نمودن سطح قرنیه موثر هستند.      مزیت نظریه گسترش در شرایط آزمایشگاهی (Exvivo) بر روش‌های مرسوم این است که تنها نمونه کوچکی از لیمبوس یا مخاط مورد نیاز است. آن‌ها را می‌توان در موارد با نقص کامل سلول‌های بنیادین یک‌طرفه و دوطرفه به کار برد. در موارد یک‌طرفه، منبع CLET چشم مقابل سالم و در موارد دوطرفه می‌توان از چشم‌های منسوبین زنده یا جسد استفاده نمود. نمونه دهانی، سلول بنیادی لیمبوس ندارد ولی به نظر می‌رسد منبع معادلی از سلول‌های بنیادین لیمبوس باشد که قادر به تولید اپی‌تلیوم شبیه قرنیه در شرایط کشت مناسب است. فایده اصلی COMET این است که بیماران با LSCD دو طرفه را می‌توان با پیوند حاصل از سلول‌های مخاط دهانی اتولوگ خودشان پیوند نمود. تاکنون گزارشی از نتایج طولانی مدت COMET ارایه نشده است. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1391؛ دوره 17، شماره 4: 404-387.